Ιστορικά Γεγονότα

Στη διάρκεια του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, στις 8 Νοεμβρίου 1912 ο ελληνικός στόλος, με επικεφαλής τον ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη, έφθασε στη Μυτιλήνη. Ένα μήνα μετά, έπειτα από νικηφόρα μάχη του ελληνικού στρατού στη θέση Κλαπάδος, ο τουρκικός στρατός παραδόθηκε στις ελληνικές δυνάμεις. Η Λέσβος ενσωματώθηκε οριστικά στο ελληνικό κράτος μετά τη συνθήκη της Λωζάνης το 1923. Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μονάδες του αγγλογαλλικού στόλου εγκαταστάθηκαν στο νησί.

Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, το 1922 χιλιάδες χριστιανοί πρόσφυγες από τα απέναντι μικρασιατικά παράλια καταφεύγουν στη Λέσβο. Τον Απρίλιο του 1923 έφτασαν στη Λέσβο 58.000 πρόσφυγες αυξάνοντας τον αριθμό των κατοίκων της κατά 50%. Οι πρόσφυγες στεγάστηκαν στις παρυφές της πόλης της Μυτιλήνης και σε πολλά χωριά του νησιού. Η αποκοπή της Λέσβου από τα μικρασιατικά παράλια επέφερε μια σημαντική ύφεση στην ανθηρή ως τότε οικονομία του νησιού,  η οποία ως τότε, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τις οθωμανικές αγορές και μέσω αυτών με τις ευρωπαϊκές. Από την άλλη, οι πρόσφυγες μετέφεραν στο νησί μια ιδιαίτερη πολιτιστική και κοινωνική ανάπτυξη, ενώ προσέφεραν και φτηνά εργατικά χέρια. Πολύ γρήγορα, οι μισοί περίπου εγκατέλειψαν το νησί, αναζητώντας καλύτερη τύχη στην ηπειρωτική Ελλάδα ή το εξωτερικό. Έτσι, η απογραφή του 1928 κατέγραψε στη Λέσβο πληθυσμό 137.160 κατοίκων, εκ των οποίων 30.593, δηλαδή το 22,3% του πληθυσμού ήταν πρόσφυγες.

Οικονομική ζωή

Η κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου και στη συνέχεια η γερμανική κατοχή επιδείνωσαν τραγικά την ήδη κακή οικονομία του νησιού. Στη διάρκεια της Κατοχής και ιδιαίτερα το χειμώνα 1941-1942, οι κάτοικοι της Λέσβου υπέφεραν από ακραία πείνα που οδήγησε σε χιλιάδες θανάτους. Μετά το 1943 η βοήθεια του Ερυθρού Σταυρού και η παρέμβαση της Αντίστασης περιόρισε την πείνα. Η Λέσβος απελευθερώθηκε από τους Γερμανούς στις 10 Σεπτεμβρίου 1944. Ο Εμφύλιος, που ακολούθησε στη συνέχεια, δεν επέτρεψε την γρήγορη οικονομική ανάπτυξη του νησιού, ενώ  στοίχισε επιπλέον φόρο αίματος στους κατοίκους του.